Iki can dostum, Ahmet Nacar ve Ahmet Serif Izgörenin kendi duygu ve mizah dolu Kalemlerinden, cocukluklarinda yasadiklarini, ailelerini, dostluklarim, haylazliklarini, eskinin degerlerini tüm gercekleri ile anlattiklari kahkahalarla okuyacaginiz nostaljik bir kitap. Her okuyucu kendi cocuklugundan bircok sey bulacak bu satirlarda.

Yillardir oynadigimiz bir sahne vardi; agaclardan, ciceklerden, bahcelerden, gülüslerden dekorlari olan ve bir oyunumuz vardi; büyüklerden, kücüklerden, kedilerden ve köpeklerden oyunculari olan. Severek oynadik, icimizden geldigince, el ele tutusarak, icimizdeki aydinlik yüzümüzde, bir gece unutmadan. Her gece sahnedeydik, en sevdigimiz rolümüzden ve sevdiklerimizden vazgecmeden.

Oyun bitti, dekorlar toplaniyordu artik Cigli Askeri Lojmanlarinda. Alkisliyordu bizi elleri patlarcasina zaman. Simdi yeni bir oyun varmis daha önce oynanmamis ve bizim icin yazilan Okumadan önce son uyaril Bu kitabi okuduktan sonra yasama eskisi gibi bakamayabilirsiniz.

Okudugunuzda, ben niye böyle seyler yasamadim diye üzülmeyeceksiniz; ama yasadiklarima ben neden böyle bakmadim, yitip gitmelerine nasil izin verdim1 diye iciniz burkulabilir. Bu kitapta, yasadigi her anin fotografini ceken ve her bir fotograf karesini duyarlilik- zeka - mizah duygusu sac örgüsüyle bir film haline getiren insanlari izlemeye duyamayacaksiniz. Samimi ve zorlamasiz anlatim, yasamin derinliklerindeki piriltilari önce mesale, giderek bir fener alayi haline getirirken olusan anafor sizi cekecek ve kitabin sonuna kadar icinden cikamayacaksiniz. Benden söylemesi.
Ümit Kocak