HUZUR icin, yani kendimle ve cevremle daha bir barisesenlik icre yasamak icin, bir tarikatin üyesi oldum. Ne ki umdugumu bulamadim. Bu kurum üzerine yazilan hemen her türlü kitabi okudum. Yüregimdeki ve beynimdeki sorulara yanit bulamadim. Sonra, tarih icindeki seyrini izledim. Anladim ki tarikat Kurandan aldigi kimi ödünc kavramlarla ayri apayri bir dindi. Bugün, halklarin bir cogunun inanip yasadigi bu din, maalesef Kuranla örtüsmüyodu. Daha cok Emevi Saltanatinda, ete kemige bürünüp Islam diye dayatilan, o günden bu yana baska dinlerden de etkilenen bir anlayisti.
Bu uydurma dinlerde, semtlerde seyhler, ülke bazinda da sultan buyurgandi. Halklarda bunlarin etrafinda birer uyduydu.
Bu uydu kisiliklerin kendilerine özgü bir görüsleri, bir hayatlari yoktu. Bu anlamda bu tarikat seyhleri, birer büyücü, birer kisilik kiyicilariydi. Burada ve ötede huzuru yani cenneti arayan müritler, RABITA denilen akitle, yani özgür iradeleriyle iradelerini seyhlerine devrederek kendileri olmaktan vazgeciyorlardi.
Artik, müridin kendine özgü bir hayati yoktu.
Oysa, her insan, kendini bilmekle,
Yani kendi olmakla,
Yani kendi hayatlarini, kendileri yasamakla, ONURLUYDULAR
Iste, bu ROMAN,
Yanlis secim yapanlara karsi bir UYARI, bir SIFADIR.
Henüz bu büyücülerin aglarina takilmayanlara karsi da,
En güzel, en koruyucu bir tür BILGELIK ASISIDIR.