Sonuncu tekil sahis siirler yaziyorum
sabahlari, tüy kadar hafif kelimeler,
duyulur duyulmaz sesler, bir gözüm kan
canagi. Günün gerisi aheste adimlarla
geciyor, aksam yaklasirken kabariyor
yeniden icim, aksam kan canagi.
Benim asil yurdum oysa gece Saglam
direklerin üstüne catilmis karanligin
dibinden sökün ediyor agrili sahneler.
Herkes uyudugunda cikiyorum disariya,
disari iceri dinlemiyor gece, öbür
gözüm kan canagi.
