Bugüne kadar haklarinda yüzlerce kitap yazilan ve inanclari, degerleri ve kodlariyla her gün bilincli bir sekilde oynanmaya calisilan Alevilerin kendilerini bilmek gibi temel bir haklari yok sayilmaktadir. Önyargili veveya politik olarak angaje olmus cogu arastirmacinin kitaplari ve söylemleriyle Aleviligin hizla eritilmeye, dönüstürülmeye calisildiginin örneklerini görmek fazlasiyla mümkün.

Aleviler kendilerini ifade edecek hemen hemen bütün mekanizmalardan yoksun bir sekilde inanclarini yasatma kavgasi vermektedirler. Ibadet etme olanaklari, yazili tarihleri, toplulugun hafizasina ait eserleri tahrip edilmis olan Alevilerin ellerinde bugün yalnizca sözlü kültürleri kalmistir. Bu kültür ise yine asimilasyonist politikalarin derin bir saldirisi altindadir. Halk bilimiyle uzun yillardir ugrasan Leyla Akgülün bu eseri Alevi toplumunun elinde kalan son degere önemli bir katkidir. Sözlü kültürün büyük ulu ozani Pir Sultan Abdal bugün daha fazla ve yeniden anlasilmak zorundadir. Alevi toplulugunun hakim hegemonya tarafindan icerisine sizilamayan ender degerlerinden olan bu ozanin anlasilmasina bir katki olan bu eser bir basvuru kaynagi olarak hakettigi yeri alacaktir.