Demek ki meyve olarak kalmayacaktim. Önemli olan meyveyi besin olarak diger canlilara sunmak, onlari beslemeye yardim etmekti. Cekirdegim ise topraga girecek yeni bir seftali fidani yeserecekti. Fidan agaca dönüsecekti. Meyve olarak ölecektim, ama fidan olarak büyüyecektim. Ben tek bir seftaliydim. Cekirdegim agac olunca yeni meyveler verecektim. Bir seftali, bin seftali verecekti.
Dinctim. Kendimi güclü hissediyordum. Büyük bir degisim gecirmistim. Cekirdekken filiz olmustum. Degiserek yasamayi sürdürüyordum. Filizdim, fidan olacaktim. Sonra agac Meyve verecektim. Yüzlerce, binlerce meyve verecektim. Her meyvemde bir cekirdek olacakti. Cekirdeklerden yeni agaclar yetisecekti. Bütün bunlardan kendimce söyle bir sonuc cikardim Gercek olan degismektir. Her sey durmadan degisir. Bu degisimler birikir, birikir ve o sey, kendiliginden baska bir sey olur. Bu baska sey önceki durumdan farkli, daha yenidir.
Büyük, sulu bir seftali bir sepetten yere yuvarlanip cürümeyi beklerken iki yoksul cocuk Sahip Ali ve Polat onu bulup yer ve sonra da cekirdegini aganin bahcesine dikerler. Kendilerine ait bir seftali agaclari olsun isterler cünkü. Bu güzel seftali, cok fazla meyve yemeye imkani olmayan bu cocuklarin doyunca seftali yiyebilmesi icin cekirdekten büyük verimli bir agac olmak, cicek acip meyve vermek icin cabalar. Ancak yasanan üzücü bir olay onun hayatini etkileyen önemli bir karar almasina neden olur.
