Ve sahne almisti yer gök. Tüm yalinligiyla ben de icinde uyandim gecesinden gündüzüne akarak. O kadar yalindi ki; hikayesiz, yalansiz, neyse o. Bu sirdan gelip nereye gidecegini bilmedigim, parcasi oldugum evrenin seyrindeyim. Belki onu hikayelerim diye. Ve sabahin sihirli görünüsleri gözlerime isidilar.


Eger bir sondan bahsedeceksek; arayisini, sorgulamalarini tüketmis insandir bu tanima uyan. Biyolojik ve sosyolojik anlamda ölümdür bu. Yasayan insan, soru sormadan duramaz. Yasamin bizzat kendisi akip giden sorgulamalarin toplami degilse nedir Insan soyunun bütün beseri birikimleri, üzerine yenilerini eklemeyi zorunlu kiliyor. Bu sonsuz bir arayistir. Mehmet Ugur, okuru bu arayisin yolculuguna cikariyor. Kitapta cok soru var yanitini bekleyen. Her bir okur kendi sorusunu bulacak ve kendi yanitini verecektir kuskusuz...