Kar ve yazmak...
Biri lapa lapa düser topragin öksüz tenine, digeri lapa lapa susanlarin gönlüne alfabeden bir cig olur öper yarali anlari en aciyan yerinden cümle cümle. Yazmak sanati, hayatin tavan arasina saklanmis bilge umutlardir aslinda. Yeryüzüne inen onlarca kar tanesi nasil birbirine benzemiyorsa, yazmak eylemine gönüllü soyunanlarin duygulari da birbirine benzemez; ama siginislari ya da gönüllü teslimiyetleri ayni yeredir. Yani hakikatedir..
Lapa Lapa Yar da her bir kar tanesinin coskusuna, mürekkebinde öyküler damitan kalpler eslik etti. Kimi bir öykünün arka sokaginda öksüzlügünü emzirenin üzerine yagan kari, kimi cocuklugunun kasnaginda kalan ayazi, kimi kelimelerden ördügü ip ile kardan adamlarin boynuna dolanan sefkati, kimi korsan hüzünlerin penceresinden firar eden umutlu bakislari, kimi ise gecenin gözlerine kacan kis sayiklamalarini yazdi.
Mehtap Altan
YazarSairEditör