Romanov Efsanesine hazir misiniz
Alexander; hissiz, acimasiz, yakisikli, güclü ve zengin... Daha kücücük bir cocukken ögrendi bütün bu özelliklere sahip olabilmeyi. Hissetmemek, Alexanderin zirhi olmustu. O zirh onu gecmisin hayaletlerinden, korkularindan, güvensizliklerinden ve en önemlisi gelecegin beklentisizliginden koruyordu. O hislerini acimasizca rafa kaldirmis, kendi sonuna dogru ilerliyordu. Ama bilmedigi, her sonun bir baslangica gebe olduguydu. Heaven karsisina ciktiginda bütün inanclari ters yüz olup kendi sonu birdenbire baslangici oldugunda ne yapacagini elbette bilemezdi.
Heaven; masum, saf ve kirilgan bir papatya... Cennetten gelen bu sessiz melek, tüm korkularini kendine zirh yaparak kökleri ile tutundugu topraklarinda Alexanderin firtinasina karsi direnirken güvenli kozasindan da cikacakti. Alexanderla hic bilmedigi bir dünyanin kapisini aralarken ask atesinin yakmak icin geldiginde asla tek bir yananin olmayacagini da ögrenecekti.
Heaven, Alexanderla suskunlugunun ardina gizledigi korkularini yenerken Alexander zarif bir kir papatyasiyla hislerini kesfedip güvenmeyi ögrenecekti.
