Babam gitti, bir daha geri gelmemek üzere dedi Madeleine, yüzünü tekrar bana dönerek konusmasini sürdürdü

O andan sonra, kendimi gecesi olmayan bir dünyada yildiz gibi hissediyordum. Ama annem bir gün beni karsisina alip, Sevgili yavrum, yildizin degerini belirleyen sey, gece degildir, kendisidir. Hicbir zaman gece olmasa da o her zaman parlar, degerini bilen onu gündüz de görür dedi.

Ya kimse göremezse, o zaman cok üzülürüm. Oysa ben isigimi sonsuza dek yaymayi isterdim dedim.

Annesinin cevabini söylerken, gözleri hic sönmeyecek bir umutla parliyordu

Üzülme, sen parlak bir yildizsin, insanlar göremiyorsa bu senin parlak olmadigin anlamina gelmez.

Her insan icinde bir kuyu tasir. Kimisi bir kasif ruhuyla kuyunun icinde ne oldugunu arar durur yasami boyunca. Tüm arayislar, kusurlari, yaralari, acilari, hüzünleri, yasamin bir parcasi kabul ederek kendini bulma gayretidir. Kimisi ise caresiz bir sekilde en dipte kurtarilmayi bekler, kuyunun icinde ne oldugunu bilmeden. Ama neticesinde herkes kendi kuyusundan bakar gökyüzüne.

Adem Turanin kaleme aldigi bu kitap, kuyunuza isik tutan sayisiz yildizlardan birini sizin icin indiriyor yeryüzüne...