Egitimin tek ayaginin olmadigi, teoride herkesin malumu. Fakat pratikte herkes
egitimci, herkes psikolog. Bu sarmaldan cikmanin yolu, sorumlulugu hissedenlerin
tasin altina ellerini koymalariyla veli, ögretmen ve ögrenci üclüsünün birbirini anlamaya
calismalarindan geciyor. Egitime hem ögretmen hem de veli penceresinden baktiktan
sonra kaleme alinan bu hikayeler, ümit ediyoruz ki egitimin taraflarinin kendilerini tekrar
gözden gecirmelerini, belki biraz da empati yapmalarini saglar.
