Bazi yazarlar tasnif disidir. R. Hoggart bircok acidan böyle bir yazardir. Okuryazarligin Kullanimlari aslinda bir otobiyografidir. Kendisi isci sinifi kökenli olan Hoggart, toplumsal yörüngesi üzerinden, isci sinifinin iceriden ancak mesafeli, olabildigine detayli, realist fakat ayni zamanda da elestirel bir tasvirine girisir. Yakinlik ve mesafe, muhtemelen Hoggartin maharetini özetleyebilecek kilit formüllerden biridir. Bu ona isci sinifinin gündelik pratiklerinde, disaridan baska bir toplumsal siniftan bir gözlemcinin yabanci oldugu icin, icinden olanin ise fazlasiyla asina oldugu icin fark edemeyecegi sayisiz ve siradan detayda süreklilik veya kirilmalarin izdüsümünü görmeyi saglar. Isci sinifi kültürünün kitle kültürü tarafindan tamamiyla yutuldugu yönündeki yaygin kanaatin aksine Hoggart, daha nüansli, direnc ve degisim arasinda salinan bir tablo cizer. Isci sinifi kültürü, hem sinifin dis dünyayla arasindaki sinirlari pekistiren, onu kitle yayinciliginin etkisinden görece koruyan, fakat ayni zamanda kitle kültürünün ürünlerinin sizmasina da imkan taniyan tutumlari es zamanli bicimde bünyesinde tasir. Hoggartin, isci sinifinin varolusunu tehdit eden en büyük tehlike olarak kitle kültürüne dikkat cekmesi tesadüfi degildir cünkü onun icin isci sinifindan olmak, diger tüm vechelerinin yani sira, hususi bir kültürel evren ve gündelik yasam pratiklerine naksolmus bir aidiyet deneyimibicimi manasina da gelir. Hoggarta göre kitle kültürünün torpilledigi ve en büyük tahribata yol actigi yer de tam olarak burasidir.