Sarisin, pembe yanakli, yesil gözleri cakmak cakmak bir kizdi. Afacandi, hemen her seye el atardi. Agactan agaca gezmeye bayilirdi. Her seyi bilirdi sanki. Ben onun yaninda cekingen dururdum.
Büyüdükce aramizda bir uzaklik olustu. O, artik genc bir kizdi, bense delikanli. Is güc derken cocukluk günlerinin anilari gerilerde kaldi.
O gün, kapilarinin sövesine yaslanip benim gidisimi izlemesi icimi bir tuhaf etmisti. Saclari yine uzundu ama artik kumrala dönmüstü. Sürmeli gözleri cok güzeldi. Kirpikleri kaslarina degiyordu.
Bana niye öyle bakmisti ki; cepheye gittigimi bilmiyor muydu
