Iyi seyler inandiginda,
daha iyi seyler sabrettiginde
ve en iyi seyler
hic vazgecmediginde gelir.


Biliyorum, uzun bir yolun yorgunusun. Dogdugun günden beri durmadan yol almaya calistin. Kimi zaman ezbere, kimi zaman zoraki, bir noktaya kadar gelebildin.
Kimi duraklarda fazlaca soluklandin, kimi duraklarda ise trenin zaten coktan kacmis oldugunu düsünüp gidecegin yere dogru yol almaktan vazgectin.
Bazen gücün vardi cabalamaya, bazense herkesten daha fazla yorgundun, ne yaparsan yap hep ayni yerde saydigini düsünüyordun, ilerlemeye devam etmedin.
Bazen senin secimindi durmak, bazense mecbur birakildigin bir zorunluluk. Sebebi ne olursa olsun yol hep cok uzun ve belki de cok karmasikti, bu yüzden olmadi.
Sadece senin icin degil, herkes icin böyledir bu...
Bazi baslangiclar hep aci verir. Bazi adimlari atmak hep cok zordur. Bazi yollar fazla dolambacli, bazi varis noktalari hep cok uzaktir. Insana oldugu yerden ulasmasi oldukca güc görünen bir Kafdagidir hayali. Oysa Anka Kusu misali küllerinden yeniden dogacagi yer de orasidir ve oraya sadece vazgecmedigi sürece zorluklarin gecici oldugunu anlayabilenler varir.