Avcisini Tasiyan Ceylan, bazen bir cocugun gözünden dünyanin nasil göründügünün, bazen bir anne babanin gözünden yasamin agirliginin, bazen de caresizligin insanlari büyük kücük demeden nasil esir aldiginin adeta pastoral ve lirik anlatimidir. Okurun ayrintilarda bogulmasina izin vermeden, siirsel bir üslupla kaleme alinan bu kitap, yasadigimiz onca hayal kirikligina ragmen, umudun da her seyin icinde biraz da olsa sakli olabilecegini söyleyen ama ne iyimser ne de karamsar olan öykülerden olusmaktadir. Farkli bir dil ve bicem arayan edebiyat asiklarina.

Evimiz o zamanlar kocaman bir yokluktu. Neresinden bakilirsa bakilsin yok. Bu yokluk da koca bir yüktü annemin sirtinda. Annem de sirtinda bu yükle evi dört döner, nereye ayak bassa orasi da biraz yok olurdu. Her bir yani ucurumlarla cevriliydi bu yoklugun. Annem ki ne zaman bu ucurumlara düsse, bir zeytin dalina tutunurdu oracikta. Ve tutundugu bu daldan, elinde bir kap zeytin, cikagelirdi.