Beste juffrouw Keane,

Voordat dit idiote plan in werking wordt gesteld, wil ik mezelf heel duidelijk maken: ik weet wie je bent, ik weet dat mijn vader je heeft ingehuurd en waarom, maar nog belangrijker: je diensten zijn niet nodig.

Sterker nog, ik wil totaal geen deel uitmaken van mijn vaders miljardenimperium, en het feit dat hij me 'een van de beste personal assistants van het land' heeft 'geschonken', verandert daar niets aan. Hij verspilt zijn geld. Jij verspilt je tijd.

Enfin, aangezien je, in je onwetendheid, een contract hebt getekend waar niet onderuit te komen valt, en mijn vader mij heeft gemanipuleerd om deze positie te aanvaarden, lijkt het erop dat we aan elkaar vastzitten - in ieder geval tot dat contract volgende maand afloopt.

Onze tijd samen bij WellesTech zou echter redelijk pijnloos moeten kunnen verlopen, maar denk niet dat ik het niet doorheb wanneer je blik iets te lang op mij blijven hangen, of wanneer je adem stokt als onze handen elkaar raken. Je vindt me interessant en dat kun je niet uitstaan, want je kunt er amper tegen om in dezelfde ruimte te zijn als ik.

Denk je dat ik een probleem ben dat het waard is om op te lossen? Een onmogelijk raadsel om te ontcijferen? Toe maar, ga je gang en probeer het. Los de som op. Kraak de code. Misschien wordt onze tijd samen dan zelfs nog leuk (voor mij dan, niet voor jou).

Hoogachtend,

Calder Welles II

P.S. Ik daag je uit...